Η τοποθέτηση ωρομετρητών στο λεβητοστάσιο που καταγράφουν το χρόνο ζήτησης θέρμανσης που προέρχεται από την κάθε ιδιοκτησία είναι η μεθοδολογία αυτή που δίνει κάποιο στοιχείο αναλογικότητας στην κατανομή της δαπάνης εντούτοις συγκεντρώνει πλήθος αδυναμιών που την καθιστούν αναποτελεσματική.

Για αυτό η χρήση της πρέπει να αποφεύγεται και αντί των ωρομετρητών συνίσταται η τοποθέτηση θερμιδομετρητών, μέσω των οποίων μετριέται η πραγματική κατανάλωση της ιδιοκτησίας σε θερμική ενέργεια.

Κατόπιν οι μετρήσεις όλων των ιδιοκτησιών εισάγονται στον αλγόριθμο υπολογισμού των επιμέρους δαπανών της κάθε ιδιοκτησίας. Ο τρόπος αυτός είναι ο πλέον ορθός και αποδοτικός. Συμβάλει στη δίκαιη κατανομή του κόστους και παρέχει ισχυρό κίνητρο στον κάθε ιδιοκτήτη για να επιτύχει οικονομικότερη θέρμανση.